حمیدرضا اصلانی؛ امین کریمی؛ زهره زعفرانی
چکیده
پیشزمینه: در درمان پارگیهای وسیع و غیرقابل ترمیم روتاتورکاف، دبریدمان فضای زیر آکرومیون و تراشیدن توبروزیته، روش درمانی جدیدی است که با آرتروسکوپی نیز قابل انجام است. در این مطالعه، نتایج کوتاهمدت این درمان در تعدادی بیمار بررسی گردید. مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر، طی مدت 2 سال، ۸ بیمار با پارگی وسیع و غیرقابل ترمیم ...
بیشتر
پیشزمینه: در درمان پارگیهای وسیع و غیرقابل ترمیم روتاتورکاف، دبریدمان فضای زیر آکرومیون و تراشیدن توبروزیته، روش درمانی جدیدی است که با آرتروسکوپی نیز قابل انجام است. در این مطالعه، نتایج کوتاهمدت این درمان در تعدادی بیمار بررسی گردید. مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر، طی مدت 2 سال، ۸ بیمار با پارگی وسیع و غیرقابل ترمیم روتاتورکاف با میانگین سنی ۶۵سال (۷۵-۶۲سال) تحت عمل جراحی تنوتومی سردراز بایسپس، دبریدمان بقایای روتاتورکاف و توبروپلاستی بدون بریدن یا خارج کردن رباط کوراکواکرومیال قرار گرفتند. علایم بیماران با «مقیاس تغییریافته درجهبندی شانه دانشگاه کالیفرنیا ـ لوسآنجلس» ((Modified-University of California at Los Angeles Shoulder rating scale-UCLA، قبل و بعد از عمل جراحی، ارزیابی گردید. یافتهها: در پیگیری ۱۲ماهه (۱۸-۶ ماه)، نمره «مقیاس تغییریافته شانه دانشگاه کالیفرنیا ـ لوسآنجلس» از ۲/۹ به ۵/۲۷ افزایش یافت. هفت بیمار بهبود درد و دامنه حرکتی نزدیک به نرمال، و ۶بیمار عملکرد نزدیک به نرمال را بهدست آوردند. هر چند فاصله آکرومیوهمورال از 5 میلیمتر به 4 میلیمتر کاهش یافت و افزایش مختصر در تغییرات دژنراتیو پدید آمد، اما ارتباطی با نتایج بالینی این مطالعه نداشت. نتیجهگیری: این عمل در پارگیهای وسیع و غیرقابل ترمیم روتاتورکاف، به ویژه در افراد مسن، توصیه میگردد.
حمیدرضا اصلانی؛ خلیل علیزاده؛ امین کریمی؛ محمد حسین کریمی؛ زهره زعفرانی
چکیده
پیشزمینه: سندروم تونل کارپ از شایعترین نوروپاتیهای فشاری اندام بالایی است که در صورت عدم پاسخ به درمانهای محافظهکارانه، نیازمند عمل آزادسازی کانال میباشد. در این مطالعه نتایج درمان سه روش جراحی باز، آزادسازی آندوسکوپیک و برش کوچک کف دستی مقایسه شدند.مواد و روشها: در فاصله زمانی یکسال، ۵۳ بیمار (۵ مرد و ۴۸ زن) که کاندید ...
بیشتر
پیشزمینه: سندروم تونل کارپ از شایعترین نوروپاتیهای فشاری اندام بالایی است که در صورت عدم پاسخ به درمانهای محافظهکارانه، نیازمند عمل آزادسازی کانال میباشد. در این مطالعه نتایج درمان سه روش جراحی باز، آزادسازی آندوسکوپیک و برش کوچک کف دستی مقایسه شدند.مواد و روشها: در فاصله زمانی یکسال، ۵۳ بیمار (۵ مرد و ۴۸ زن) که کاندید جراحی آزادسازی تونل کارپ بودند، در سه گروه درمان جراحی باز، آندوسکوپیک و جراحی با برش کوچک قرار گرفتند و عمل جراحی شدند. سپس یک هفته، چهار هفته و چهار ماه پس از عمل از نظر علایم، رضایتمندی، قدرت گرفتن جسم بین دو انگشت و بازگشت به کار ارزیابی شدند.یافتهها: رضایتمندی در گروه آرتروسکوپی و برش کوچک کف دستی بیشتر و در ماه چهارم میزان رضایتمندی در هرسه روش مساوی بود. در طول 4 ماه بیشترین آمار بهبودی مربوط به درد شبانه و بیحسی و کمترین آمار مربوط به ضعف بود. در روش جراحی باز زمان قبل از بازگشت به کار طولانیتر، و دردناک بودن محل جراحی نسبت به دو گروه دیگر بیشتر بود. بین شدت درگیری در نوار عصبی با شدت علایم بالینی و با میزان بهبود علایم تفاوت معنیداری وجود نداشت. سن، جنس، اندام غالب، بیماریهای همراه زمینهای در بهبود علایم تاثیر نداشتند.نتیجهگیری: آزادسازی تونل کارپ با دو روش آندوسکوپیک و برش کوچک کف دستی در ماه اول با رضایت بیشتری همراه بود ولی در ماه چهارم بین رضایتمندی سه گروه تفاوتی وجود نداشت.
حمیدرضا اصلانی؛ مهدی ابویی مهریزی؛ امین کریمی؛ زهره زعفرانی
چکیده
پیشزمینه: عضلات روتاتورکاف به عنوان جزء اصلی عملکرد شانه محسوب میشود و پارگی آنها اختلال شایع در عملکرد شانه و علت شایع درد شانه میباشد. هدف این تحقیق ارزیابی نتایج ترمیم آرتروسکوپیک پارگیهای بزرگ و وسیع روتاتورکاف در پیگیری کوتاهمدت بود.مواد و روشها: در این مطالعه ۵۱ بیمار (۴۱ مرد و ۱۰ زن) با میانگین سنی ۴۹ سال (۶۲-۳۸ سال) ...
بیشتر
پیشزمینه: عضلات روتاتورکاف به عنوان جزء اصلی عملکرد شانه محسوب میشود و پارگی آنها اختلال شایع در عملکرد شانه و علت شایع درد شانه میباشد. هدف این تحقیق ارزیابی نتایج ترمیم آرتروسکوپیک پارگیهای بزرگ و وسیع روتاتورکاف در پیگیری کوتاهمدت بود.مواد و روشها: در این مطالعه ۵۱ بیمار (۴۱ مرد و ۱۰ زن) با میانگین سنی ۴۹ سال (۶۲-۳۸ سال) که طی سه سال در دو بیمارستان شهر تهران پارگی بزرگ یا وسیع روتاتورکاف داشتند و با روش آرتروسکوپیک قابل ترمیم بودند، انتخاب شدند. ۱۰بیمار تحقیق را ترک کردند و از بررسی حذف شدند و ۴۱بیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافتهها: بیست و هشت بیمار پارگی بزرگ و ۱۳بیمار پارگی وسیع داشتند. میانگین زمان پیگیری پس از عمل ۲۵ماه (۴۸-۱۲ ماه) بود. براساس درجهبندی شانه دانشگاه کالیفرنیا ـ لوسآنجلس (University of California at Los Angeles Shoulder Scale-UCLA)، تعداد ۸۰% بیماران نتیجه نهایی خوب یا عالی داشتند. اگرچه ۵ بیمار براساس درجه بندی UCLA شکست درمان داشتند، 98% بیماران از نتیجه عمل راضی بودند. فقط یک بیمار تحت عمل جراحی مجدد ترمیم روتاتورکاف قرار گرفت. مقایسه نتیجه نهایی پارگی وسیع با کل گروه، تفاوت قابل ملاحظهای را نشان نداد؛ اگرچه تمام نمرات UCLA ر بیماران با پارگی وسیع نسبت به پارگی بزرگ قبل از عمل کمتر بود.نتیجهگیری: ترمیم آرتروسکوپیک پارگیهای وسیع و بزرگ روتاتورکاف نتایج خوب یا عالی قابل مقایسه با نتایج حاصل از ترمیم این پارگیها به روش باز ایجاد میکند.
حمیدرضا اصلانی؛ مهدی ابویی مهریزی؛ زهره زعفرانی
چکیده
پیشزمینه: کیست گانگلیون شایعترین توده مچ دست می باشد که اغلب بیماران با شکایت ضعف و درد در مچ دست مراجعه میکنند. روشهای درمانی متعددی برای کیست گانگلیون وجود دارد که جدیدترین آن برداشتن آرتروسکوپیک است. هدف این گزارش بررسی نتایج کوتاهمدت این روش است.مواد و روشها: در این مطالعه از نوع «بررسی پیاپی موردها» (case series)، تعداد ۱۳بیمار ...
بیشتر
پیشزمینه: کیست گانگلیون شایعترین توده مچ دست می باشد که اغلب بیماران با شکایت ضعف و درد در مچ دست مراجعه میکنند. روشهای درمانی متعددی برای کیست گانگلیون وجود دارد که جدیدترین آن برداشتن آرتروسکوپیک است. هدف این گزارش بررسی نتایج کوتاهمدت این روش است.مواد و روشها: در این مطالعه از نوع «بررسی پیاپی موردها» (case series)، تعداد ۱۳بیمار با کیست گانگلیون پشت مچ دست از آبان ۱۳۸۴ تا مرداد ۱۳۸۶در یک مرکز آموزشی درمانی در تهران تحت برداشتن آرتروسکوپیک قرار گرفتند. ۱۰بیمار زن و 3 بیمار مرد بودند و میانگین سن آنان ۲۹/۸ سال بود. همه بیماران از درد مبهم، تورم و محدودیت حرکات مچ دست شکایت داشتند. سه بیمار قبل از مراجعه برای تأیید تشخیص، تحت امآرآی قرار گرفته بودند و ۴ بیمار نیز قبلاَ تزریق داخل کیست داشتند. میانگین زمان پیگیری ۱۲ماه (۱۹-۷ ماه) بود.یافتهها: دامنه حرکات مچ دست بعد و قبل از عمل مقایسه شدند و بهبود حرکت فقط در خم شدن مچ دست به عقب دیده شد. قدرت گرفتن اجسام بعد از عمل نیز بهطور مشخص نسبت به سمت مقابل بهبود یافت. در هیچیک از موارد ناپایداری اسکافولونیت مشاهده نشد، فقط یک مورد گانگلیون پس از 6 ماه عود کرد و هیچ عارضهای بعد یا حین عمل بهوجود نیامد.نتیجهگیری: گانگلیونکتومی به روش آرتروسکوپیک یک جایگزین مناسب و قابل اعتماد با اسکار کمتر است و نسبت به روش باز قابل قبولتر میباشد.
حمیدرضا اصلانی؛ منوچهر غزاله؛ زهره زعفرانی
چکیده
پیشزمینه: ضایعات کپسولولابرال بالایی شانه در فرد مبتلا باعث درد و ناتوانی میگردد بهطوریکه عملکرد عضو مبتلا را شدیداً تحت تاثیر قرار میدهند. این ضایعات میتوانند به صورت منفرد یا همراه با سایر ضایعات نظیر پارگی روتاتور کاف دیده شوند. علایم درد و بی ثباتی مکرر، نیاز به درمان جراحی و ترمیم این ضایعه پیدا میکنند. هدف از این مطالعه ...
بیشتر
پیشزمینه: ضایعات کپسولولابرال بالایی شانه در فرد مبتلا باعث درد و ناتوانی میگردد بهطوریکه عملکرد عضو مبتلا را شدیداً تحت تاثیر قرار میدهند. این ضایعات میتوانند به صورت منفرد یا همراه با سایر ضایعات نظیر پارگی روتاتور کاف دیده شوند. علایم درد و بی ثباتی مکرر، نیاز به درمان جراحی و ترمیم این ضایعه پیدا میکنند. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان آرتروسکوپی ضایعات کپسولولابرال بالایی شانه بود.مواد و روشها: در این مطالعه که بهصورت بررسی موردها (case series) از اردیبهشت ۱۳۸۳ تا خرداد ماه ۱۳۸۷ در تهران انجام شد، ۲۹ بیمار (۲۳ مرد و ۶ زن) با میانگین سنی ۲۶ سال (۳۶-۱۹سال) و میانگین زمان پیگیری ۳۱ ماه (۴۷-۱۲ماه) پس از درمان ضایعات لابرال فوقانی شانه توسط آرتروسکوپی، مورد بررسی قرار گرفتند. ۱۳ نفر از آنان ورزشکار بودند. از این تعداد ۷ نفر سابقه ورزش «بالاتر از سطح شانه» (overhead) و ۶ نفر سابقه ورزشهای دیگر را داشتند. این بیماران شامل ۸ بیمار نوع II، ۱۷ بیمار نوع II، سه بیمار نوع III، و یک بیمار نوع IV ضایعه «سلاپ» (SLAP) بودند. در ۷ بیمار پارگی روتاتور کاف بهصورت جزئی وجود داشت. در بیماران نوع I دبریدمان و در نوع II دبریدمان و دکورتیکاسیون لبه گلنویید و بخیه با قلاب، در نوع III دبریدمان و اکسزیون و در نوع IV دبریدمان و ترمیم قلاب تاندون «بایسپس» انجام گردید. سپس بیماران با مقیاس شانه دانشگاه کالیفرنیا ـ لوسآنجلس (University of California-Los Angeles Shoulder Scale) و براساس توان برگشت به سطح فعالیتهای قبلی ارزیابی شدند.یافتهها: درمان جراحی آرتروسکوپیک «سلاپ»، براساس نمره مقیاس «کالیفرنیا»، در ۲۳ نفر رضایت بخش و در ۶ نفر با عدم رضایت همراه بود. ۱۹ نفر به سطح عملکرد قبل از آسیب رسیدند. بهطورکلی امتیازبندی مقیاس شانه «کالیفرنیا» و برگشت به فعالیت با نوع فعالیت ورزشی تناسب داشت و بیمارانی که ورزشهای «بالاتر از سطح شانه» داشتند، امتیاز کمتر و برگشت به سطح فعالیت قبل از آسیب کمتری داشتند.نتیجهگیری: درمان آرتروسکوپیک «سلاپ» شانه در بیشتر بیماران موفق است ولی درمان در بیماران با فعالیتهای «بالاتر از سطح شانه» به اندازه سایر بیماران موفق نمیباشد.